Op 7 april 2009 zijn we 3 jaar getrouwd en zijn we precies 3 jaar verder,
nadat we de officiëlle aanvraag hebben gedaan.
Op 7 april 2009 gaat op 11:55 uur de telefoon. Het is een onbekend nummer,
dus ik ga er van uit dat dit Jolanda is, mijn collega.
Nee....."je spreekt met Bertie van Kind en Toekomst".
Mijn hart begint te bonzen..... dit zal toch niet HET telefoontje zijn???!!
Bertie belt met de mededeling dat ze belt om een dossier te bespreken voor het plaatsen van een kindje in ons gezin......
Ik val bijna van de stoel. Ons dossier ligt pas 4 maanden in China. Dit hadden we niet verwacht.
Omdat wij graag een special need kindje willen, krijg ik eerst te horen wat de aandoening is, om dit nog met mijn man te kunnen bespreken.
"Het kindje mist het rechter handje" ,zegt ze. Ik wacht op wat er nog meer komen gaat.
"Verder is het kern gezond"!!!!!
Mijn eerste reactie: "Laat maar komen"!!!!!
Wanneer ze vraagt of ik dit niet eerst met mijn man moet bespreken, zeg ik haar dat wij schriftelijk aan Kind en Toekomst hebben laten weten, dat het missen van een hand,
voor ons acceptabel is. En wij staan nog steeds achter die beslissing !!!!
"Gefeliciteerd, jullie hebben een ZOON" !!!!!!!!
Ik ben overdonderd en ontroerd. Mijn eigen kleine ventje!!!
Hij heet Ligang.
Hij is geboren in de provincie Binnen Mongolië op 18 augustus 2007.
We hebben moeten beloven niks over hem op internet en webblogs te plaatsen.
Dit ivm de privacy-wet. Juridisch is hij nog niet ons kind, maar zo voelt het al wel.
We hebben op 11 april foto's van hem gekregen, en zoals elke ouder zegt: "Hij is het mooiste ventje op de wereld".
Nu is het wachten op de LOA, de officiëlle toestemming om Ligang te mogen adopteren.
We wachten in spanning !!!!
